Seni Bulma Karmaşası

Seni bulmak, icimde 23 yıldır yaşattığım sen. Her hikayenin bir başlangici vardir bu hikayede bir başlangic göremedim. Başlangiclar kurgusal olur tasarlanir ve mutlak bir sonucu vardir olumlu veya olumsuz. Hikaye seni bulmakla başlamalıydı ama 23 yıldır icimde yaşattığım birini nasıl bulabilirdim?
Hersey inanmakla başlar, benim hikayeminde başlangici inanmak olsun.
Insanlar aklıyla celiştiğinde sığındığı bir kapıya gider, inanmak. Bazen inanmak, kendini kandırmak olabiliyor. Çoğumuz kendimizi kandırmışızdır gündelik hayatta. Kimi hic sevmedigi birine karşı seviyorum diyerek kandırmıştır, kimi dogmatik korkularla aklın gereksizliğine inandığını iddia ederek, hatta bazıları karşıdaki kişiye kendinden daha fazla güvendigi icin kendini kandırmıştır. Cok zor durumlarda savunma mekanizmasının devreye girmesinden doğan bir durum sanırım. Bir cok defa bende yaşadım haliyle her insan gibi. Bu hikayemde başaramadım kendimi kandırmayı, ne kadar cabaladiysam sonuc alamadim. Cünkü sevmek ve gercekten karşılıksız, sadece bekleyerek sevmek; kendimi sevmediğime inandırmama müsade etmedi. Sevmek cok kutsal inanmaktan bile kutsal; cünkü insanlar sevdiklerine inanır, inanmayı seçer. Ama inandıklarını her zaman sevmez hatta bazen korktukları icin ya da menfaatleri icin inanırlar. Simdi bazı okuyucular diyecek bu yazının başında hersey inanmakla başlar demistin simdi ise sevmekten söz ediyorsun, bu nasıl celişki? Evet bende aklımla çelişmeye başladım; kendimi kandırmak mı yaptıgım yoksa inanmak mı? Bence sevmek...

Akşamdan Dolunay

Bir yanım firavun mezarı
Toprağı bol
Bir yanım ışıksız akşam
Saklı kent
Yaşayan vicdan
Kör kahkaha, sessiz yalnızlık

Vakitsiz, amansız
Üşüyorum
Üşüyorum akşamdan, sensiz
Sessizce deliriyorum
Sana diyemeden!

Oysa en güzeli sendin
Bir akşam cöktü bagrimiza
Sonra umutsuz ay
Özlemek kaldı geriye...

Sessizlik

...
Öylece bozalim sessizliği
Yankı yapan seslerimiz,
Karışsın akşam karanlığına
Üstümüzü örtsün gece ve uykusuz düşlerimiz çöksün gözlerimize.
...

Vakitsiz Tebessüm

Öyle güzel gülüyorsun ki,
Cennet iki dudağının arasinda görünen dişlerin mi?
Dilinden dökülen kelimeler, bal akan ırmaklar mı?
Ya gözlerin
Gözlerin ab-ı hayat şarabı mı?
Varlığı sarhoş ediyor, yokluğu ömür alıyor...

14 Şubat 2017 Gitmek

Gitmek öylece gitmek gerek hic bilmedigin görmedigin yerlere. Kimse seni tanimamali kimse seni bilmemeli hic konuşmamalisin kimseyle ama hic kimseyle. Gitmek gerekli yolcusu bir tek sen olan yoldan gitmek gerek. Kimseyi almamalisin yanina cünkü bencillik denizinde, okyanus olamaz iki veya daha fazlasi. Giderken arkanda kalmamalisin önünde durmamalisin öyle gitmelisin ki ne arkan olmalı ne de önünde bir son.

4 Şubat 2017 Günlükten Alıntı

Soğuk bir gece. Sessizlik ve sen doluyosun sol yanımdan.
Özlemek acı acı geçiyor icimden, çekiliyor ayaklarım karnıma ve kıvrılıyor yalnızlığım.
...  Hic biseye bağlı kalmadan sadece seni düşleyerek gecseydi òmrüm. Yanı başımda ulaşamamanın acısı degil de cok uzaklarda seni bulamamanin, seni görememenin acisi yaksaydı beni.
  ...Seni sevmek herseye baskın geliyor...

13 Aralık 2016 Günlükten Alıntı

Gözlerime uyku girmiyor! Nasil girsin? gözlerimin önünde sen varken. Gözlerim uykusuz kalsa yorgun düşse iyi ama düşüncelerim... 
Bu gece sana şiir yazmayı başardim. Yazdigim şiir beni sevecek mi? Hani hicbir şiir şairini sevmez ya iste bende korka korka yazdim. Belki sever diye, ihtimalini sevipte yazdim. Hani o gün yolda yürürken bana carptin ara ara, hani arada yüzüme bakip tatli tatli güldün , hani biz ilk defa ayni hizada yanyana yürüdük ve ben sana bakmaktan korktugumu hic belli etmedim, iste o gün ben seni sevmeye başladim. Sakın yadirgama; sen ben olsan daha erken severdin inan buna...