Seni bulmak, icimde 23 yıldır yaşattığım sen. Her hikayenin bir başlangici vardir bu hikayede bir başlangic göremedim. Başlangiclar kurgusal olur tasarlanir ve mutlak bir sonucu vardir olumlu veya olumsuz. Hikaye seni bulmakla başlamalıydı ama 23 yıldır icimde yaşattığım birini nasıl bulabilirdim?
Hersey inanmakla başlar, benim hikayeminde başlangici inanmak olsun.
Insanlar aklıyla celiştiğinde sığındığı bir kapıya gider, inanmak. Bazen inanmak, kendini kandırmak olabiliyor. Çoğumuz kendimizi kandırmışızdır gündelik hayatta. Kimi hic sevmedigi birine karşı seviyorum diyerek kandırmıştır, kimi dogmatik korkularla aklın gereksizliğine inandığını iddia ederek, hatta bazıları karşıdaki kişiye kendinden daha fazla güvendigi icin kendini kandırmıştır. Cok zor durumlarda savunma mekanizmasının devreye girmesinden doğan bir durum sanırım. Bir cok defa bende yaşadım haliyle her insan gibi. Bu hikayemde başaramadım kendimi kandırmayı, ne kadar cabaladiysam sonuc alamadim. Cünkü sevmek ve gercekten karşılıksız, sadece bekleyerek sevmek; kendimi sevmediğime inandırmama müsade etmedi. Sevmek cok kutsal inanmaktan bile kutsal; cünkü insanlar sevdiklerine inanır, inanmayı seçer. Ama inandıklarını her zaman sevmez hatta bazen korktukları icin ya da menfaatleri icin inanırlar. Simdi bazı okuyucular diyecek bu yazının başında hersey inanmakla başlar demistin simdi ise sevmekten söz ediyorsun, bu nasıl celişki? Evet bende aklımla çelişmeye başladım; kendimi kandırmak mı yaptıgım yoksa inanmak mı? Bence sevmek...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder